کد مطلب:25448 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:22

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

چرا پيامبران به هر درخواستي براي معجزه پاسخ مثبت نمي دادند؟

چون معجزه شاهد صدقي است براي اين كه ديگران به پيامبري مدّعي نبوت و رسالت ايمان بياورند و تصديقش نمايند. خداوند در ارسال هر پيامبري به تناسب شرايط و موقعيت ها يك يا چند معجزه در اختيارش قرار داد تا مردم با توجه به آن مطمئن بشوند كه پيامبر است. معجزه دليلي گويا براي اثبات ادعاي پيامبر است.

قرآن از اين به بينات يا دلايل و شواهد روشن ياد كرده است (لقد ارسلنا رسلنا بالبينات).

با اين سخن مي توان نتيجه گرفت:

اوّلاً: معجزه كاري است كه در اختيار خداست و با اذن خدا در اختيار پيامبرش قرار مي گيرد.

ثانياً: فلسفه وجودي معجزه براي شناخت پيامبر و هدايت بشر است كه براي طالب حقيقت، ارائه مي شود و براي طالب حق ارائه يك مورد معجزه از سوي پيامبر كافي است و نيازي به موارد ديگر ندارد.

حال برخي از منكران از پيامبر(ص)، مي خواستند كه براي آنان معجزات ديگري ارائه نمايد، ولي با پاسخ منفي پيامبر رو به رو شدند.

علت منفي بودن پاسخ را مي توان در چند چيز بدين شرح جست و جو نمود:

1ـ اعجاز به قدر كافي انجام شده بود و ديگر ضرورتي براي آوردن معجزة جديد وجود نداشت و با اين وجود آنان با مشاهدة معجزات جديد بناي ايمان آوردن نداشتند.

2ـ برخي از خواسته هاي منكران محال عقلي بود. طبيعي است كه معجزه در محالات عقلي راه ندارد.

3ـ برخي از خواسته هاي منكران به گونه اي بود كه اگر عمل مي شد، با فلسفة اعجاز منافات داشت. توضيح اين كه فلسفه اعجاز اين بود كه به صداقت مدّعي نبوت و رسالت ايمان آورده شود و مردم هدايت شوند؛ در حالي كه برخي به پيامبر مي گفتند: اگر به راستي تو پيامبر و فرستادة خدا هستي، از خدا بخواه تا سنگي از آسمان بر سرِ ما فرود آيد. با اجابت خواستة منكران، آنان هلاك مي شدند، نه اين كه ايمان آوردند.

4ـ برخي از خواسته هاي آنان به مقامي مربوط مي شد كه شايستگي آن را نداشتند، مثلاً ميگفتند: ما ايمان نمي آوريم مگر آن كه آن چه بر پيامبران نازل شد، بر ما نازل شود. طبيعي است كه نايل شدن به مقام دريافت و فهم وحي كار هر كسي نيست، بلكه مي بايست، لياقتهاي لازم را داشته باشد، تا خداوند او را به اين مقام برساند.